Rozdział XI powrót do pracy.

Rozdział XI powrót do pracy.

Kilka dni później Dominika wróciła do pracy. Dzień jak co dzień. Siedziała już przebrana w mundur w pokoju i czekała na Pawła który lada chwila powinien się zjawić.

-O Dominika.

-No też się cieszę że cię widzę.- Powiedziała uradowana dziewczyna przytulając znajomego.

-A co ty tu robisz?

-No pracuje, zapomniałeś.

-Nie no ale ty nie powinnaś, co ty wyprawiasz. Zostajesz na komendzie nawet nie ma opcji że pojedziesz na patrol.

-Ale o co ci teraz chodzi?

-No w twoim stanie...nie powinnaś się przemęczać...

-Jakim stanie....o czym ty do cholery mówisz?

-No o ciąży, ciebie w ogóle tu nie powinno być.

-Jakiej ciąży?

-No twojej. Przestań cała komenda już wie nie musisz się ukrywać.

-Cała komenda?

-No tak, a co ty się tak dziwisz...

-No bo ja nie jestem w ciąży.

-Jak to nie jesteś w ciąży.

-No normalnie, nie jestem i nie byłam.

-Ale Jacek, on...

-On próbował ci wyjaśnić jak go odwoziłeś ale nie dałeś mu dość do słowa.

-Jak nie dałem, jak stał jak wryty.

-No bo gadałeś o tym jak ojcem zostałeś.

-Czyli nie jesteś w ciąży?

-Nie, nie jestem....-Rozmowę przerwał im Michał jeden z policjantów dyżurujących na komendzie.

-Dominika, jakiś Pan do ciebie...

-Do mnie?

-Upiera się że musi z tobą porozmawiać.

-No dobra to przyprowadź go tu...

-Zapraszam Pana.- powiedział Michał otwierając drzwi pokoju. Do pomieszczenia wszedł dość wysoki i szczupły brunet.

-Cześć Dominika.- Powiedział mężczyzna przytulając dziewczynę.

-Yyyy, a my się znamy?- zapytała zaskoczona Dominika.

-Nie poznałaś mnie....Wojtek...

-Przepraszam ale nie kojarzę....

-Kruszonka...połowinki...mycie naczyń...-Mężczyzna uśmiechnął się.

-Jeny Wojtuś nie poznałam cię. Ale się zmieniłeś.- Dominika rzuciła się na szyję znajomemu.- Co ty tu robisz?

-Poszukuję....

-Ale kogo, może ci jakoś pomóc?

-No już znalazłem....

-Co?

-No organizujemy zjazd klasowy i tylko ciebie, Tomka i Domci nam brakowało....Olka coś mówiła że chyba w policji pracujesz...swoją drogą ślicznie ci w mundurze...

-Nie słodź tyle bo przesłodzisz...

-Oj dobra, znasz mnie....więc oto zaproszenie....dla dwojga i dzieci jak masz oczywiście....

-Dzięki.... a co u ciebie słychać?

-A w sumie to nic nowego...A powiedz mi co u Tomka bo jakoś na studiach kontakt nam się urwał...co u niego?

-Tomek...on od kilku lat....on nie żyje...-W oczach Dominiki pojawiła się bezbarwna ciecz.

-Dobra ja nie chcę wam przeszkadzać ale za pięć minut mamy odprawę.- Powiedział Paweł wychodząc z pokoju.

-Ja nie wiedziałem przykro mi....

-Nie no co ty....dobra ja serio muszę się zbierać....

-A co planujesz po pracy pójdziemy na kawę.

-Nie pije kawy. Ale w sumie to nie mam planów.

-Dobra to o której mam na ciebie czekać...

-Ammm...o 17.30 w kawiarni naprzeciwko komendy.

-No dobra to widzimy się potem...

-No papatki.- Policjantka opuściła pomieszczenie i udała się na odprawę. Przydzielono im spokojną dzielnicę, a że wszyscy na komendzie myśleli że dziewczyna jest w ciąży to dzień minął jej bardzo spokojnie. Pod koniec służby do Dominiki przyszedł Jacek.

-Cześć. Ślicznie wyglądasz.

-Mówiłam ci już nie mieszajmy prywatnych spraw z pracą.

-Oj no wiem ale czasem trudno mi się oprzeć.

-Dobra mów co cię sprowadza.

-Co robisz dziś wieczorem? Skoczyli byśmy na pizzę.

-No wiesz umówiłam się już.

-Z kim?

-A spotkałam kumpla z technikum i umówiliśmy się na kawę.

-Ale ty nie pijesz kawy.

-No wiem ale tak to nazwaliśmy. Wiesz chcemy nadrobić te kilka lat.

-A nie no dobra. Szkoda.

-No a może wybierzesz się z nami, Wojtek nie będzie miał nic przeciwko temu.

-Nie chcę wam się narzucać.

-Ale Jacek, ty mi się nie będziesz narzucać.- Powiedziała Dominika, przytulając Jacka.

-Dobra ja zmykam do pracy, to do jutra.- Powiedział Jacek wychodząc z pokoju.

-Ale to nawet się nie pożegnasz?- Powiedziała Dominika ze łzami w oczach.

-Jesteśmy w pracy.- Powiedział Jacek i wyszedł z pokoju. Dominice łzy zaczęły kapać z oczy, nie mogła się uspokoić. Po służbie poszła się przebrać i udałą się do Jacka oddać mu papiery.

-Jacek?

-No co jest? Płakałaś?

-Nie wcale...Papiery przyniosłam...

-Dominika...jeśli coś się stało to powiedz.

-Nie nic. Oprócz tego że...

-Że co?

-Nie było tematu.- Dominika opuściła pokój dyżurnego. Jacek wybiegł za nią, dogonił ją dopiero przy przejściu dla pieszych.

-Ej...Dominika co się dzieje?

-Nic...- Jacek przytulił dziewczynę.

-Widzisz...tym razem nie zrobiłem ci krzywdy.

-O czym ty mówisz?

-No tu się zderzyliśmy....Jacek pocałował Dominikę.

-Kocham Cię...

-Ja ciebie też....

-Nawet nie wiesz ile dla mnie znaczą te trzy słowa.

-Skarbie....

-No co się stało?

-Czemu ten facet się tak dziwnie na nas patrzy?

-Który.- Dominika wyrwała się z objęć Jacka.

-No ten w szarym płaszczu.

-A on...chodź...

-Do kont?

-To jest Wojtek, to z nim się umówiłam na kawę. A to jest Jacek mój Partner.

-Miło poznać....wybranka Dominiki...A muszę przyznać zawsze ich przede mną ukrywała...

-Dziwisz się...Jeszcze by się przestraszyli i co...- Zaśmiała się Dominika.

-Dobra ja będę leciał, widzimy się w pracy.- Powiedział Jacek. Dominika pożegnała ukochanego namiętnym pocałunkiem.

-Jak chcesz to możesz iść z nami.- wtrącił Wojtek.

-Nie nie, pewnie macie sporo do omówienia.

-Nie no co ty, chodź im nas więcej tym będzie weselej.

-Nie no co ty.

-Oj no nie daj się namawiać.

-Niech będzie.- Wszyscy udali się do kawiarni naprzeciwko komendy. Zamówili kawę, herbatę i ciasto. Towarzystwo śmiało się i wspominało stare dzieje.

-A pamiętasz jak u Pani Oli dostałaś Pasy na 18.- Powiedział Wojtek, dziewczyna zarumieniła się, złapała za policzki i znacząco pokiwała głową.

-Na samą myśl, boli mnie tył**. Ale wspomnienie nie zapomniane.

-No nieźle dostałaś.

-Cały angielski przestałam.

-A pamiętasz połowinki jak się nawaliłem i twoi rodzice mnie do domu odwozili.

-No pamiętam, pamiętam tego to nigdy nie zapomnę.

-A co u rodziców.

-A dzięki dobrze...a naczynia wciąż czekają...- Zaśmiała się dziewczyna.

-A jak się poznaliście.

-Wpadliśmy na siebie i wylądowałam w szpitalu.

-Serio myślałem że walniesz coś o tym że w pracy od pierwszego wejrzenia, a ty mi ze szpitalem wyjeżdżasz. Choć w sumie to ty sporo czasu w szpitalu spędziłaś.

-No tak...a ty masz kogoś?

-Mam...nawet po ślubie jesteśmy...

-Naprawdę? Gratuluje.

-Dzięki, dzięki.

-A kim jest wybranka, znam ją?

-No pewnie, z Dominiką jesteśmy małżeństwem od trzech lat.

-Ojejeku jak słodko. Aż mi się zakład przypomniał.

-Jaki zakład?

-Jak poszliśmy do pierwszej klasy to były zakłady o ciebie i Dominikę i ja go wygrałam.

-Jak to?

-No bo obstawiałam jako jedyna że jeszcze zaczniecie ze sobą chodzić do końca szkoły.

-No ciekawych rzeczy się dowiaduję.

-No wiesz ja wiele rzeczy wiem.

-Dobra a powiedz mi wiesz co z Domcią?

-Ile tych Dominik u was było?- Zapytał Jacek.

-Yyyy no w sumie to pięć. Nie mam pojęcia jak wyjechała za granicę po szkole to kontakt się urwał. Wiem tylko tyle że ma męża i dwójkę dzieci. A tak to nic.

-No to widzę że wiesz tyle co ja. Dobra późno się zrobiło ja muszę się zbierać. Tam na zaproszeniu masz numer to daj znać czy będziecie. Narazki.

-No hej hej.- Dominika pożegnała się ze znajomym.

-To co idziemy na pizzę?

-Nie wolała bym wrócić do domu. No chyba że bardzo chcesz.

-Nie nie, zamówimy sobie do domu.

-O nawet dobre rozwiązanie. To co zbieramy się?

-No pewnie.- Jacek podał dziewczynie płaszcz, poszedł zapłacić i oboje wyszli z kawiarni. Było już ciemno i zimno. Mężczyzna przytulił Dominikę i zaprowadził do swojego auta. Potem oboje pojechali do mieszkania dziewczyny weszli na górę. Dominika przygotowała kolację. Mieli zamówić pizzę ale stwierdzili że jednak jej nie chcą i sami coś na szybko przygotują. Po kolacji, oboje udali się przed telewizor. Właśnie leciała jakaś komedia o nastolatkach i oboje zaczęli wspominać szkolne czasy.

-No ja pamiętam jak rzucaliśmy w nauczyciela od fizyki scyzorykami. Do tej pory mi go żal.

-No nieznośny byłeś.

-O wypraszam sobie to nie ja dostałem pasy na lekcji.

-O nie teraz przegiąłeś.- Powiedział dziewczyna wstając z łóżka.

-Do prawdy. Założymy się.- Jacek złapał dziewczynę za biodra i delikatnie przysunął do siebie. Ona założyła rękę na rękę i udawała że to na nią nie działa. Mężczyzna podniósł się z kanapy i pocałował dziewczynę, bardzo namiętnie. Delikatnie zaczął rozpinać jej bluzkę. Po paru minutach całkowicie pozbyli się ubrań i znaleźli się w sypialni.

Kilka dni później, dziś mija termin potwierdzania obecności na zjeździe klasowym. Dominika nie śpi już od dwóch godzin. Obudził ją telefon od siostry, jak zawsze nie miała z kim zostawić Marcela, no a dziewczyna ma wolne więc się zgodziła. Chłopczyk jest u niej już od godziny. Oczywiście miał towarzystwo bo chwilkę po Dari zadzwonił brat Jacka z prośbą opieki nad Jasiem. No Jacek się zgodził przecież to jego brat, nie mógł mu odmówić. Dominika akurat szykuje obiad a Jacek pilnuje chłopców w salonie. Dziewczyna postanowiła zadzwonić i potwierdzić ich przyjazd.

-Cześć Wojtek, Dominika z tej strony.

-No hej, co jest.

-Chciałam potwierdzić przybycie.

-O no to super, wiesz co Dominika też będzie. Nie zgadniesz jak to się stało.

-No mów mów.

-No wyobraź sobie że idę po Staśka do teściowej i na klatce schodowej wpadłem na kobietę z dzieckiem i od słowa do słowa to była Dominika.

-No co ty gadasz. Ale...to jest w Polsce?

-No tak, ale fart.

-A wiesz co tak sobie pomyślałam może wpadniecie do nas na obiad?

-No w sumie to z miłą chęcią a e Stasia nie będziemy mieli z kim zostawić.

-A w jakim jest wieku?

-Roczek skończył ostatnio.

-O to weźcie go ze sobą, Marcel z Jasiem są w podobnym wieku.

-No dobra, to na którą?

-Na piętnastą, adres ci SMS-em wyślę.

-No dobra to do zobaczyska.

-No papa.- Do kuchni właśnie przyszedł Jacek.

-Kto dzwonił.

-Pomożesz mi. Wojtek.

-A w czym?

-Wojtek z Dominiką wpadną na obiad. Nie masz nic przeciwko.

-Nie nie mam.

-Tam stoi mąka, podaj mi....No a teraz delikatnie nasyp do miski.

-A co ty właściwie robisz?

-No ciasto....nie tak szybko....dobra starczy....A czemu ty nie siedzisz z chłopakami?

-Śpią...

-A zapiąłeś ich w nosidełkach....

-A po co...położyłem ich spać na łóżku.

-Jak po co...chcesz żeby spadli z łóżka.

-Dominika spokojnie...żartowałem tylko...

-To weź tak nie żartuj bo to nie jest śmieszne.

-No przepraszam....-Jacek pocałował dziewczynę.

-Jacuś jestem cała w cieście.

-No to co...pomagam ci chyba zasłużyłem na buziaka?

-Zasłużyłeś, zasłużyłeś.- Dominika dała mu buziaka i wróciła do pieczenia.

-A co na obiad przygotujesz?

-Nie wiem może kurczaka przygotuję. A co?

-Nie no tak się tylko pytam. Tak sobie myślę.

-No co? Podaj mi mleko.

-Może bym do sklepu skoczył po jakieś wino albo coś.

-No w sumie to możesz, czekaj...weź kartkę i zapisz sobie co masz kupić.

-Zapamiętam.

-No więc: masło, mleko bo się kończy, proszek do pieczenia weź, kawę, jajka są, cukier mamy, jakieś ciastka możesz kupić, kup coś do chleba a jakieś napoje możesz wziąć i może jakieś wino, a kup mi jeszcze ziele angielskie i pietruszkę, możesz też kupić kilo ziemniaków i olej, to zrobimy zapiekane, a i doładowanie mi weź do telefonu. Wiesz już co masz kupić?

-Tak jak coś to zadzwonię.

-No, to dobrze. Wszystko...chyba o czymś zapomniałam...a tak weź budyń śmietankowy jeszcze.

-No dobra, to ja jadę zaraz wrócę.- Jacek pocałował Dominikę i wyszedł z domu. Dziewczyna wstawiła ciasto do piekarnika, wysłała SMS-a do Wojtka i czekała na powrót Jacka. Nagle zadzwonił telefon.

-No co się stało Jacuś?

-Bo zapomniałem co miałem kupić.

-Serio, kawę, ciastka, napoje, wino, pietruszkę....

-Nie tak szybko, przecież to na końcu sklepu.-Przerwał jej Jacek.

-Dobra wracaj do domu, pójdziemy razem.- Dominika rozłączyła się i poszła przyszykować chłopców na spacer, który się zapowiadał na bardzo długi. Jacek wrócił do domu, nawet nie zdążył dobrze usiąść bo dziewczyna i chłopcy byli już gotowi. Udali się oni razem do sklepu a przy okazji na spacer. Było dość ciepło więc Dominika założyła letnią sukienkę i kurtkę. Weszli do sklepu, chłopcy akurat zasnęli. Dominika zaczęła wędrować między regałami, wrzucając do koszyka wiele produktów. Jacek prowadził wózki z chłopcami a dziewczyna wózek z zakupami. Pełen koszyk zakupów, dziewczyna dopchała do kasy i zapłaciła za nie. Wychodząc ze sklepu z pełnymi siatkami wypełnionymi jedzeniem, Dominika ujrzała znajomą jej osobę. To była jej była wychowawczyni. Dziewczyna pośpiesznie poszła się przywitać.

-Dzień dobry Pani Madziu.

-O dzień dobry. Kogo ja widzę. Ale skarby w wózeczkach. Nie wiedziałam ze masz dzieci. A pan pewnie jest mężem. Szczęściarz z Pana. Jacy przystojni. Dawno po ślubie jesteście?

-Yyyy, no my nie mamy ślubu a to są nasi siostrzeńcy, tak wyszło że się nimi opiekujemy.- Zaczęła tłumaczyć Dominika.

-Tak jestem szczęściarzem.- Powiedział Jacek obejmując dziewczynę w tali.

-A powiedz czym się zajmujesz? Z tego co pamiętam byłaś na studiach.

-Tak, skończyłam już studiować. Obecnie pracuję w policji.

-Od zawsze wiedziałam że albo policja alb straż pożarna. A właśnie czemu nie straż?

-A tak jakoś wyszło że starcza mi ochotnicza.

-A czyli kursy masz?

-No mam, mam. A pani dalej w technikum uczy?

-Nie już nie, obecnie prowadzę wykłady na uczelni.

-O a to ciekawe. A będzie pani na zjeździe.

-No oczywiście. Jak by mogło mnie nie być. A wy z zakupów wracacie?

-Tak, Wojtek z Dominiką na obiad wpadają.

-No właśnie słyszałam że są po ślubie.

-No są są i mają synka, Stasia.

-Oooo jak słodko. Dobra ja muszę lecieć. Miłego dnia.

-Dziękujemy i wzajemnie.- Policjanci pożegnali wychowawczynię i udali się do domu. Dominika od razu wzięła się za robienie obiadu. Jacek natomiast zajął się chłopcami którzy spali.

-Jacuś....chodź na chwilkę.

-Już idę.-Jacek przyszedł do kuchni.- No co się stało?

-Weź nakryj do stołu, tam leży wszystko.

-No dobra. A coś jeszcze zrobić?

-No jak byś mógł troszkę ogarnąć zabawki w salonie bo przejść się nie da.

-Już lecę.- Jacek zajął się sprzątaniem salonu a Dominika kończyła właśnie przygotowywać obiad. Zaniosła do salonu jedzenie, ustawiła wszystko. W tym czasie Jacek poszedł otworzyć drzwi bo goście właśnie nadjechali.

-Cześć. Wejdźcie do środka.- Jacek przywitał gości.

-Cześć. To moja żona Dominika. A to Jacek facet Dominiki.

-Miło mi poznać- powiedziała dziewczyna wchodząc do domu.

-Skarbie. Chodź się przywitać...-Zawołał Jacek.

-Już idę.-Dziewczyna ruszyła w kierunku drzwi, nagle między jej nogami znalazła się jedna z zabawek którą Jacek miał sprzątnąć. Dziewczyna upadła na podłogę, z wielkim hukiem, przy okazji rozcinając sobie łuk brwiowy. Jacek słysząc że coś upadło na podłogę, pospiesznie poszedł do salonu. Na podłodze ujrzał, Dominikę z zakrwawioną głową. Natychmiast podbiegł do niej i zaczął sprawdzać czy nic jej nie jest.

-Domcia, nic ci się nie stało? Ej popatrz na mnie.

-Jacuś.- Powiedziała Dominika ledwo przytomnym głosem.

-Ej...popatrz na mnie. Nie zamykaj oczu. Dominika.- w tym momencie do pokoju wszedł Wojtek z Dominiką.- Wojtek dzwoń po pogotowie.

-Już. Weź małego.- Powiedział Wojtek podając żonie Stasia.

-Może ci jakoś pomóc?- Zapytała przestraszona Dominika.

-W łazience za lustrem jest apteczka, przynieś ją.- Dziewczyna poszła do łazienki, po chwili wróciła.- Dominika...obudź się....ej nie zostawiaj mnie samego...mieliśmy zjeść obiad...tak się przy nim napracowałaś...Skarbie popatrz na mnie...

-Jacuś...niedobrze mi...-Powiedziała Dominika ledwo przytomnym głosem i zaczęła wymiotować.

-Karetka zaraz będzie.- Powiedział Wojtek wchodząc do salonu. Jacek w tym czasie próbował opatrzyć ranę. Dominika była ledwo przytomna. Chwilę później przyjechała karetka.

-Dzień dobry, jestem lekarzem, co tu się stało?

-Usłyszałem huk i jak przyszedłem to Dominika leżała nieprzytomna z rozciętym łukiem brwiowym.

-No dobrze, jak długo jest nieprzytomna.

-Przed chwilką straciła po raz kolejny przytomność. Co jakiś czas odzyskuje ale tylko na chwilkę i wymiotuje w tym czasie.

-No dobrze. Czy na coś choruje, jest w ciąży albo coś w tym stylu.

-Nie, nie raczej nie, bynajmniej nic mi nie wiadomo.

-A takie utraty przytomności często się zdarzają?

-Pierwszy raz.

-No dobrze, zabieramy ją do szpitala na Połomskiego. Może pan jechać za karetką.

-No dobrze. A z kim ja dzieci zostawię?

-Jacek, jedź my się nimi zajmiemy.

-Naprawdę, kochani jesteście.- Jacek udał się do samochodu i pojechał zaraz za karetką. Wbiegł do szpitala, na izbie przyjęć zapytał się pielęgniarki gdzie znajdzie Dziewczynę i pobiegł do sali Segregacji. Na łóżku leżała już przytomna Dominika. Była bardzo osłabiona.

-Przepraszam, mogę wejść do Dominiki?- Jacek zapytał lekarza który akurat wychodził z sali.

-Tak, ale tylko na chwilkę jest bardzo osłabiona.

-Dziękuje.- Jacek wszedł do sali i usiadł przy łóżku.

-Co ja tutaj robię?- Zapytała przerażona Dominika.

-Przewróciłaś się i straciłaś przytomność.

-A no tak, a co z chłopcami?

-Wojtek z Dominiką z nimi zostali.

-To dobrze, już się bałam że samych ich zostawiłeś.

-No bez przesady, ale dzwoniłem już do mamy i ma wpaść się nimi zająć żeby Wojtek z Dominiką nie musieli.

-Kochany jesteś.

-A był już lekarz?

-Tak wyszedł przed chwilką z sali.

-I co ci powiedział?

-Oprócz tego że mam rozcięty łuk i lekkie wstrząśnienie mózgu to nic mi nie jest.

-To całe szczęście.

-No nie do końca, mam tu zostać do jutra na obserwacji a potem do domu wrócę. Niestety znów na zwolnienie.

-Nie przejmuj się. I tak się przemęczasz nie powinnaś tyle pracować.

-Ale co ja w domu będę robić? Przecież zanudzę się na śmierć.

-Nie zanudzisz. Załatwię ci coś do roboty.

-Niby co?

-No nie wiem Marcela albo Jasia na kilka dni.

-No chyba żartujesz. Teraz Marcel jest u nas prawie codziennie a ty mi mówisz że zostanie na kilka dni. Przecież jak Daria się dowie że jestem na zwolnieniu to i tak go przywiezie.

-Widzisz jednak będziesz miała co robić.- Jacek pocałował dziewczynę.

-No jakoś mnie to nie cieszy, chyba wolała bym się nudzić w domu.

-Jak wolisz skarbie. Masz może ochotę na coś do picia?

-Herbatę.

-No to lecę za chwilkę wrócę.

-Kochany jesteś.

-Wiem.- Jacek pocałował dziewczynę w czółko i wyszedł z sali. Dominika była zmęczona w sumie to osłabiona, wtuliła się w poduszkę i od razu zasnęła. Gdy Jacek wrócił do sali dziewczyna smacznie spała, postanowił więc wrócić do domu i zająć się chłopcami. Po powrocie do domu odwiózł chłopców, i wrócił spakować dziewczynę. Przy okazji zadzwonił z telefonu Dominiki do Wojtka i przeprosił za całą sytuację. Potem wrócił do szpitala, dziewczyna wciąż spała, więc siadł po cichu w kącie i czytał książkę którą wziął ze sobą. Siedział dość długo. Dominika w końcu się obudziła.

-Jacek.

-O już nie śpisz. Jak się czujesz?

-Boli mnie głowa. Która jest godzina?

-Już po trzeciej.

-Trzeciej w nocy?

-No tak.

-To co ty tu robisz, jutro pracujesz. Powinieneś spać.

-Wiem, ale nie chciałem żebyś była tu sama.

-Jacuś, ale....

-Spokojnie, mogę jeszcze wziąć wolne. Zaraz zadzwonię do komendanta i powiem mu że nagła sytuacja a ty też powinnaś tak zrobić.

-Jakoś nie chcę, możesz ty to zrobić i tak już dzwonisz. Proszę.

-Ale wiesz jaki on jest.

-No wiem ale proszę cię. Powiedz że dopiero mnie pogotowie zabrało i jeszcze nie odzyskałam przytomności.

-Nie mam zamiaru kłamać.

-Dobra daj ten telefon.- Dziewczyna zadzwoniła do komendanta, Jacek zrobił dokładnie to samo. Potem mężczyzna wrócił do domu się przespać. Przygotował obiad i pojechał do szpitala po Dominikę. Dziewczyna była już spakowana i czekała na Jacka przed szpitalem z wypisem w ręku. Jacek zawiózł dziewczynę do siebie.